به گزارش خبرگزاری فرانسه رومانی که با بحران اقتصادی شدیدی دست و پنجه نرم می‌کنند و پزشکان وپرستاران به طور فزاینده‌‌ای در برابر این دوراهی آرزوی مهاجرت و احساس وظیفه برای درمان بیماران محلی، علیرغم پرداخت پایین و شرایط ریاضت‌آمیز زندگی قرار دارند.
در بخش جراحی ارتوپدی اطفال بیمارستان ماری کوری که پسر فولگا،سباستین، بستری است، تقریبا همه کارکنان پزشکی می‌پذیرند که به مهاجرت فکر کرده‌اند.
فولگا می‌گوید:" اگر همه دکترها به خارج بروند چه کسی از بچه‌های ما مراقبت خواهد کرد؟"
دریافتی‌ها در نظام مراقبت‌های بهداشتی رومانی پایین بوده است و در ماه ژوئن با اجرای بسته ریاضتی دولت برای مقابله با کسر بودجه فزاینده یک چهارم دیگر هم کاهش یافت.
اوژنیا اودرئا پس از 25 سال کار در این واحد به عنون پرستار، ماهی حدود 162 یورو دریافت می‌کند؛ او پیش از کاهش حقوق‌ها در ماه ژوئن 255 یورو دریافت می‌کرد. میانگین دریافتی ماهانه خالص در رومانی 350 یورو است.
او می‌گوید: "بسیاری از همکاران ما به خاطر بسیار بالاتر بودن درآمد در کشورهای خارجی، مهاجرت کرده‌اند."
بر اساس آمار سازمان‌های پزشکان در سال 2009 از هر هفت دکتر رومانیایی یکی از آنها در خارج کار می‌کرده‌اند.
پروفسور گئورگه بورنئی، یک متخصص مشهور ارتوپدی اطفال،خودش به فکر مهاجرت است.
او مجذوب دستمزد بسیار بالا، و از همه مهمتر شرایط کاری که بسیار بهتر از تجهیزات قدیمی این بیمارستان و کمبودهایی است که هر روز باید با آنها مبارزه کند.
او می‌گوید: "این تخت عمل که داریم بر روی آن عمل صاف کردن پای این جوان را روی آن انجام می‌دهیم، کهنه و منسوخ است و برای جراحی اطفال مناسب نیست."
"و استریل کردن وسائلی که باید 16 سال پیش جایگزین می‌شدند. و در عوض مجبوریم آنها را تعمیر کنیم و درباره خطر عفونت نگران باشیم."
این متخصص 59 ساله در تلاش است که این واحد بیمارستانی را که برای کودکان مبتلا به بدشکلی‌های استخوانی،تومورهای استخوانی یا اسکولیوز حیاتی است، سر پا نگهدارد."
او می گوید: "با این شرایط، ما در معرض خطر بازگشت به 20 سال پیش و ضایع شدن پیشرفتی است که در ارتوپدی اطفال به وجود آورده‌ایم، قرار داریم."
خوشبختانه حامیان مالی و سازمان‌های خیریه با اهدای اغلب تجهیزات به این اتاق عمل و کمک به رنگ‌‌آمیزی و مدرن کردن این بخش به یاری آن آمدند.
اما این واحد با کمبود کارکنان مواجه است، تنها دو دکتر در استخدام دارد و دچار کسر بودجه‌ای است که بیماران را مجبور می کند مقداری از هزینه ایمپلنت‌های‌شان را خودشان بپردازند. بورنئی می‌گوید: "بیمارستان توان پرداخت هزینه این وسایل را ندارد."
دکتر کنستانتین سیبانو، همکار بورنئی می‌گوید: "کار کردن در این بیمارستان در هر روز مانند تلاش برای پختن سوپی برای تعداد زیادی از مهمانان با استفاده از تنها یک هویج و یک پیاز است."
سیوبانو تایید می‌کند که فرزندش را که دانشجوی پزشکی تشویق کرده است، مهاجرت کند.
اما بورنئی تصمیم گرفته است بماند و طرح‌های‌ش را ادامه دهد،از جمله شناسایی زودرس اسکولیوز و آموزش متخصصان در سراسر کشور. البته به شرطی که آنها هم در رومانی بمانند.
بورنئی می‌گوید: "امروزه همه بیمارانی که به اینجا می‌آیند، حتی آنهایی که در بیمارستان‌های عمومی هم قابل درمان هستند، بنابراین ما یک فهرست انتظار دوساله داریم."
"برای ما وقتی باقی نمی‌ماند که به پژوهش یا بهبود بخشیدن به شیوه‌های درمانی بپردازیم."
انبوه نامه‌های بیماران سپاسگزار و پیام‌های حمایت ارسال‌شده روی اینترنت نیز او را قانع کرده است که بماند.
اما وضعیت در حالی که براساس اعلام وزارت بهداشت رومانی بودجه مراقبت‌های بهداشت کمتر از 4 درصد تولید ناخالص داخلی را شامل می‌شود، سخت باقی خواهند ماند؛ این رقم برای فرانسه 11 درصد است و برای کشورهای سازمان همکاری اقتصادی و توسعه به طور میانگین 9 درصد است.
راو تاباکرو، مدیر بیمارستان می‌گوید: "تعداد بسیار معدودی از افراد در تامین هزینه‌های بیمه پزشکی ملی دخیل هستند، اما هر کسی می‌خواهد از آن برخوردار شود. او این نظام بهداشتی "غیرمنصفانه و عقب‌مانده" را به کشتی در حال غرق‌شدن تشبیه می‌کند.
در حال حاضر تنها 6.7 میلیون نفر از کل جمعیت 21.5 میلیون نفری رومانی سهم بیمه‌شان را می‌پردازند. دولت راست میانه این کشور برای حل مشکل کمبود بودجه‌های بهداشتی تصمیم گرفته است نظام پرداخته هزینه‌های بهداشتی بوسیله خود بیماران را گسترش دهد، به طوری که شامل برخی از بازنشستگان تا به حال از پرداخت آن معاف بودند، هم بشود.
